|
|
Opgetekend:
13 februari 2010
 |
|
| |
Mijn man, onze pappa,
Mijn zoon , onze broer,
Wat ontzettend oneerlijk!
Mijn God, waarom nam U hem mee..?
Er was nog zoveel uit te praten.
De engelen weerspiegelen de pijn die de aarde uitzend.
Een leven vol strijd, miscommunicatie, maar vooral onbegrip. Zó
moeilijk familierelaties in stand te houden. Het leven is immers
zo kort.
Maar aan Gene Zijde terecht te zijn gekomen, wordt de film over
het aardse leven getoond. Wat te laat voor spijt. Altijd het
idee gehad om dingen nog te kunnen draaien. Maar de klok tikte
door en het aardse leven stopte zeer plotseling.
En zijn gids vertelt:
“Weet dat de achterliggende intentie goed was. Hij was ook maar
een mens, met zijn vele fouten die hij nu mag aanschouwen. Ooit
mag hij het misschien over doen.
Wat fijn als men in liefde wil gedenken dat ieder mens, groot of
klein,
een nieuwe kans verdient en in nederigheid een stukje God mag
zijn…” |
|
|
