|
|
Opgetekend: 11 april 2014
Een hele nare manier van wakker
worden.
Een beeld op mijn netvlies van een brute verkrachting met de dood als
gevolg.
Naar om te kijken naar zo’n flitsend mes. Geen idee waar of bij wie het
hoort.
 |
Een golf van angst door de bossen...
Vrolijk en vrij loopt men door en dan de voetstappen die steeds
dichterbij kwamen.
Geen respect voor een vrouw.
Geen respect voor de vrijheid om daar te kunnen lopen. De bomen
voelen verstard aan, geen dier te bekennen.
Als een jager pakt hij de prooi, angst en ontzetting. En met een
ontuchtige daad, een glimlach op de lippen, gaat het mes
vlijmscherp door de keel.
Afgeslacht, heel onmenselijk.
Daarvoor is de mens niet op de aarde. Ieder heeft immers recht
op leven.
Weer een getraumatiseerde ziel.
Laat de dader gevonden worden, zodat er rust komt voor de
nabestaanden.
Rust zacht, mooi meisje, dit hadden ze jou nooit mogen aandoen. |
|
|
