|
|
Opgetekend: 19 februari 2015
In mijn jeugd liep ik in het korenveld.
Eindeloos ver, kilometers van huis. De zon op mijn gezicht,
totaal onbevangen zoals een kind zich kan voelen.
Na mijn jeugd kwamen de verplichtingen.
School, werk, allemaal verplichte zaken.
Niets mocht, alles moest. Weg vrijheid.
Toen begon mijn leven.
Geld verdienen om mijn hypotheek te betalen en een gezin te
onderhouden. Geen tijd meer voor spontane gevoelens. Alleen veel
stress.
Toen ik ouder werd kwam al snel die beladen ziekte. Altijd pijn
en zeer onzeker. Nooit meer wegdromen. Alleen op het einde in
het ziekenhuisbed, toen ik morfine kreeg voor de pijn. Dat
voerde mij naar 'huis'. De morfine bracht mij in slaap, om nooit
meer wakker te worden. |
|
Nu mag ik dromen, huppelen en ben ik eindelijk vrij om in de
geliefde korenvelden te wandelen. Zonder bagage, zonder pijn,
maar vooral zonder zorgen.
Aan Gene Zijde is het zo mooi, rustig en liefelijk. Dat mijn
leven eerst over moest zijn om zoiets te ervaren...
Mensen, laat dit een teken zijn.
Ook op de aarde kun je rust nemen en de stress los laten. Pluk
de dag en geniet van alles wat het leven je heeft te bieden! |
|
|
