|
|
Opgetekend: 30 januari 2017
Italië, 19 januari 2017:
Hotel
Rigopiano in Farindola wordt bedolven onder een sneeuwlawine...
 |
Dicht opeen gepakt
stonden wij te wachten. Onze dikke jassen aan en mutsen op.
Het voelde wel vreemd, alsof er iets boven ons hing.
Toen kwam die afschuwelijke lawine en wij werden allen bedolven
door een vreselijke lading sneeuw. Wij hebben gegild en zoveel
mogelijk getracht elkaar vast te houden. Maar helaas, deze slag
was niet te winnen.
Ik ben erg gelovig en bad tot
God:
Heer, laat mij dit overleven,
Heer, a.u.b. help
mij...
Maar de lucht perste uit mijn longen en trok mijn ziel
uit mijn benauwde lichaam.
Ik zweefde en voelde mij
licht.
Nu ik in Het Licht aangekomen ben kijk ik terug. Met
pijn, omdat er zoveel zijn omgekomen.
Voor de geredde personen
is er een tweede leven. Ik gun het ze zo. Voor hen was het nog
niet de tijd.
Dank lieve Vader, dat u mij hebt
opgenomen in uw huis. Er was dus tóch iets na dit leven.
Maar mijn ziel huilt om allen die het niet konden redden. Zo ben
je vrolijk en fijn op vakantie, en zo slaat het noodlot toe. Het
leven is echt onvoorspelbaar.
Iedere dag is dus een
geschenk... |
|
|
