|
Opgetekend: 12 augustus 2019
|
Een
enorme knal… Mijn brommer reed ergens tegenaan. Ik
lanceerde, en toen niets meer. Waar ben ik...?
Wat is er gebeurd...? Waar is mijn man en mijn zoon...?
Wij hadden zoveel plannen. Héél hard gewerkt om dat te
kunnen realiseren. Betekende dit dat mijn leven over was?
Ja, dat was zo. Ik ben aangekomen in een heel
andere dimensie. Zelf had ik daar niet zo over nagedacht maar ik
viel niet in een zwart gat. Dit is wél doorleven, zonder die
heftige pijn van de botsing. Maar wil ik dat
wel...? Ik ben nog steeds niet rustig. Ik mis alles en
zeker ook mijn werk. Men is lief voor mij en helpt mij met
alles. Maar ik mis de aarde zo… Het was te vroeg,
althans dat vond ik. Blijkbaar was mijn leven op.
Het beste voor mijn man en liefs voor mijn zoon… |
|
|