|
|
Opgetekend: 9 mei 2023
Een terugblik op wat mij is
overkomen...
Neem mij aub niet mee...
Je had
gezegd dat ik geen gevaar zou lopen.
Je bent toch mijn
buurman… Ik zou haast zeggen ook een beetje mijn vriend.
Wij konden zo goed met elkaar opschieten. Ik wist wel dat je er
af en toe vreemde praktijken op na hield. Maar niet dat je Joden
haatte. Wat is er in jou gevaren? Buurman, denk eens na wat je
mij aandoet. Het zal toch niet waar zijn dat je mij gaat
uitleveren…
Ik schaamde mij er voor dat ik een ster
moest dragen, een Jodenster.
"Ach", zei je nog, "wat maakt
dat nu uit..."
Maar nu? Wie heeft jou op andere gedachten
gebracht? Ik ben toch een goede vader, ik heb lieve kinderen. En
ik heb een goede baan. Nee buurman, laten ze mij niet oppakken…
Dat waren mijn laatste woorden voordat ik op transport ging en
belandde in een vreselijke nachtmerrie. Dat dit mijn leven zou
kosten, dat wist ik. Maar dat ik verraden was, juist door de man
die ik zo vertrouwde.
Mijn dood was onmenselijk.
Mijn vertrouwen was beschaamd. Hoe kun je leven tussen
mensen die niet te vertrouwen zijn?
In oorlogstijd worden
veel mensen duister en geven zich over aan moorddadige gevoelens
en gedachten. De wereld die je kent verandert dan en brengt het
diepste uit de lagen van de mens naar boven.
Buurman, ik hoop dat je ooit nog rustig hebt kunnen slapen. Want
door dit mij aan te doen veroorzaak je een levensgroot karma.
Daar moet je dan maar mee leven, met mijn bloed aan je handen.
De Jodenhaat die je toen bij je droeg zal jou nooit meer
verlaten.
Mensen, denk hier allen maar eens goed
over na… |
 |
|
|
