|
|
Opgetekend: 11 september 2023
Bij de aardbeving in Marokko
De aarde is weer van slag...
De mens voelt zich klein en
weerloos. Velen zijn van de aardbodem verdwenen, ook kleine
kinderen die nog maar net op de aarde waren. Nooit weet de mens
wanneer het zijn tijd is. Onschuldig ligt men te slapen terwijl
de aarde gaat beven. De angst die men dan voelt…
Zo
ziet de mens dat men de aarde te leen heeft. Om te leren, om te
groeien. Ieder leven voegt weer iets toe aan het grote geheel.
Het verdriet bij grote natuurrampen is niet te beschrijven.
De veiligheid van de mens is ineens weg en diep zitten de tranen
als je familieleden verliest. Maar toch, hoe hard ook, dit is
het leven. De kringloop der ziel, iets wat eenieder niet kan
ontlopen.
Laat de wereld zich maar klaarmaken voor
grote rampen. Dit was niet de eerste en zeker niet de laatste.
Medelijden en gebed zijn op hun plaats om uw medemens te steunen
in hun grootste verdriet. Koud en kil voelt de wereld nu aan
terwijl het ook zonnig en warm kan zijn. De Goddelijke Wereld
geeft volledige steun aan allen en huilt met u mee in deze
rampgebieden.
Zo spreekt de gids
|
 |
|
|
