|
|
Opgetekend: 13 januari 2014
 |
He lief meisje,
Jij dacht af en toe dat je tijd al was gekomen, het was zo leeg
in je hoofd.
Je voelde je verwijderd van alles wat je lief was. Zacht liet
jij je meevoeren, niet wetend hoe het einde aanvoelt. Het is
immers nog niet zo ver.
Jij voelde wel vaak mijn pijn, zeker op het einde van mijn
leven. Op het laatst niet te dragen. En mijn doodstrijd, denkend
aan allen die ik achterliet.
Mijn gebrek aan spiritualiteit, of angst daarvoor. Jij bracht
mij alles zo mooi bij. Maar pas toen ik bewuster werd voelde ik
hoe jij dacht en leefde.
Jij maakte voor mij een kleed met een totempaal. Vanuit oude
incarnaties zag ik ons samen, innig vertrouwd maar vooral
liefdevol. |
| |
Lief meisje, werk aan jezelf.
Creëer in mijn herinnering een indianentafereel. Jij zult dan
gaan schilderen en de energie terug voelen komen. Want ook al
zijn wij van elkaar gescheiden, onze zielen zijn één.
Eén hart, één trilling.
Ik waak over je. Ik hou van je lief meisje in diepe liefde. Onze
zielenvlam is nog meer verankerd.
|
|
|
