|
Opgetekend:
27 juli 2013
|
Een weemoedig gevoel, tranen
over de wangen over de tijd die ooit was.
Wat was het rustig en voelde het veilig aan. Geen onrustige
gedachten, geen verraad, geen dolk in de rug.
De tijden van nu zijn zo heftig en dragen onrust met zich mee.
Overgegane zielen kijken bezorgd toe en zien de mensheid tobben
en werken aan karmische zaken.
Daar kunnen ze niet bij helpen. De weg dient immers afgelegd te
worden om als mens het doel te bereiken.
|
|
Maar ze sturen wel liefde en lichten de weg uit.
Om na lange omzwervingen hun kinderen naar huis te begeleiden...
Petrus |
|
|