|
|
Een persoonlijke toelichting bij de Skyletters
boeken
Automatisch schrift, wat is dat en wat
doet het met een mens?
|
|
Wat doet het met je als je ineens allemaal woorden in je hoofd
krijgt? Gevoelens waren er al uit mijn jeugd, maar geef het allemaal
maar een plaatsje. Jaren wil je mensen helpen maar je ziet veel kaf
tussen het koren. Dat verontrustte mij. Mensen die lukraak dingen
verkondigen over ziekte en welzijn die echt niet kunnen. Je wilt
graag helpen, maar wel vooral zuiverheid betrachten. Je gaat
ontwikkelingcursussen volgen en les nemen bij een paragnost. Maar
hoe verder?
Terugdenkend aan toen ik net in de twintig was en mijn oudste zoon
had gekregen. Ik werd erg ziek en kreeg een bijna doodervaring. Daar
liep ik dan in die mooie witte tunnel. Het stralende licht trok mij
mee. Ik zag mijn overgegane familieleden staan en mijn oma zei: "Jij
gaat weer terug naar je baby. Je kunt nog niet blijven. Maar je
krijgt wel een taak, een Godsplan voor de wereld." Ik had geen idee.
Wel had ik lange tijd nodig om mijn voeten weer goed op de aarde te
kunnen zetten. Ik had er geen grip op en was zeer verward, kreeg
last van angst en fobieën. Kortom, ik was mijzelf kwijt.
Maar de indrukken en gevoelens bleven. Ik herstelde en ontdekte ook
de ingang om mensen verder te helpen. Maar in mijn hoofd zat steeds:
Wat is nu die zuivere manier? Is dat soms schrijven, omdat ik er dan
zelf niet tussen zit? En ja, dat gebeurde. Vele woorden die spontaan
in mijn hoofd kwamen. Het mooie Licht wat zich eerst aankondigde.
Alles in het begin op kladjes, verstopt in een map. En ik maar
denken, wie zijn dat die dit doorgeven? Gidsen, profeten, overgegane
zielen? Alles door elkaar, zomaar, als voetstappen in de witte
sneeuw. Alsof het dwarrelde. Maar één ding wist ik zeker: de
boodschappen waren belangrijk. Soms ook persoonlijk en moest ik het
aan mensen weggeven. Ik merkte ook dat ik mooie muziek uitkoos en
dan begon het automatisch schrijven spontaan. Muziek van Secret
Garden had vast hun voorkeur. En het sloot mooi aan bij mijn motto:
zuiver of anders niet.
In de loop der tijd leerde ik mijn zielenhelft kennen. Dat gaf rust.
En toen hij begon over al die kladjes in mijn schriften nam het vorm
aan. Dat werd omgezet in een mooie website. Heerlijk, dat
samenwerken. Fijn als iemand ook technisch is. Vol trots zagen wij
alles ontstaan. Een lieve vriendin maakte hele mooi mandala’s.
Die pasten er feilloos bij. Ik schreef en zij tekende alles
automatisch. Een bijzondere website was geboren: Letters uit de Sky,
'Skyletters'. Zoveel zielen in de sferen kregen hiermee de kans om hun verhaal te
doen. Vaak heel verdrietig, maar heel begrijpelijk. Voor mijzelf
voelde dit heel mooi. Het gevoel dit te mogen doen bleef. Het maakte
mij nederig en klein. Wel besefte ik dat het een rijkdom is een
lichtbrenger te mogen zijn. Het voelt als boodschapper te zijn voor
de Grote Baas en steeds weer nieuwe pakketjes af te mogen leveren.
En het allermooiste was, ik kon dat zelf niet sturen. De
boodschappen kwamen spontaan. Als ik onder druk werd gezet en mensen
vroegen: "Schrijf dan eens en laat zien wat je kunt", dan werkte het
niet. Boodschappen komen spontaan. Vaak voelt mijn arm zwaar of hoor
ik vooraf al zinnen in mijn hoofd. Maar geen druk, alles in liefde.
Na jaren kwam er een uitgever in beeld, waar ik niet naar gezocht
had. Mijn begeleider zei vooraf: "Niet zoeken, die vindt jou." Deze
mooie teksten verdienen meer, dat moesten wel boeken worden. 15 jaar
was ik al aan het schrijven, op allerlei manieren. En tot nu toe
zijn er drie boeken uit ontstaan: Voetstappen naar het Licht, Er
loopt een engel op uw pad en Hand in hand op weg. Over deze drie
boeken wil ik nog wat meer vertellen.
De keuze voor Voetstappen naar het Licht was snel gemaakt. Een boek
vol doorgegeven werk over 'loslaten' en 'er is geen einde'. Het
leven houdt immers niet op bij de dood. Het was zeker niet het
gemakkelijkste onderwerp maar in de periode van deze teksten had ik
zelf een hele moeilijke periode. Mijn ouders van wie ik zo zielsveel
hield kwamen te overlijden. Ik zie mijzelf nog zitten aan mijn
moeders bed. Mamma stervende, mijn vader in het andere bed met
hartproblemen en mijn partner was door de extreme hitte in elkaar
gezakt. Een echt drama. Ondanks de druk en de hittegolf bleven de
woorden komen. Ik schreef maar op een servetje in de ziekenhuiskamer
bij gebrek aan papier. Teksten over de scheidingslijn, de twee
vogels die zo graag bij elkaar wilden blijven. En daar lag zij dan.
Het allerliefste in mijn leven, Mamma, die wij allen niet konden en
wilden missen. Maar het kaarsje ging uit. Een jaar later ging mijn
vader, zo’n lieve man. Hij kon niet zonder haar leven. De laatste
periode droeg hij zo’n zwaar pakket. Hij was zo ernstig ziek en leed
zoveel pijn. Met liefde droeg ik samen met hem dat zware pakket, zo
ver als mogelijk was. Hij was ongeneeslijk ziek en verlangde zo naar
haar. Twee vlinders, ieder aan weerszijden, werden herenigd. Dit en
vele andere stukken staan in het boek Voetstappen naar het Licht.
Ook mooie stukjes over kinderen die over zijn en aan hun mamma
vertellen dat het goed met ze gaat en dat ze van haar houden. Geen
dood, dat nare woord. Geen zwart gat, maar een scheidingslijn in
liefde van waaruit ze, als het mogelijk is, regelmatig op bezoek
komen. Hoeveel mensen ontvangen er geen tekens? Door zo’n boek te
lezen, speciaal door mensen die een gemis voelen of bang zijn voor
de dood, gaat er een wereld open. Wat wordt er toch altijd veel hulp
geboden.
Het boek is uitgebracht in november 2009. De reacties erop waren
geweldig. Allereerst natuurlijk die mooie voorkant, maar kranten en
bladen waren erg enthousiast. Die symbolische voetstappen. Je kunt
niet anders dan het boek oppakken en er in kijken, zoals de woorden
in de blanke sneeuw zijn ontstaan. En het op je nachtkastje leggen
en openslaan als je het nodig hebt. Het is een geschenk uit de
sferen. Een troost, een houvast voor velen. Paravisie noemt het
‘spirituele vitamientjes'. Wat kan ik er zelf dan nog op zeggen? Het
maakt mij stil.
Dit mooie boek werd ingeluid met champagne. Een feest en een etentje
met vrienden. Het is zo moeilijk te vertellen wat er dan door je
heen gaat. Alsof er duizenden klokken luiden. Feest, want het boek
mocht naar de aarde. Het is zo duidelijk anders als het werk wat je
overdag doet. Dat kun je plannen, maar dit is niet te voorspellen.
Wel begon het met een mooie droom:
Wij liepen samen, die goede vriend en mijn persoontje, in een kelder
van een boekwinkel. Wij zochten het boek en trots zagen wij het
liggen. Een oude vrouw liep achter ons aan en het verhaal in het
kort ging zo, dat ze ons een ruiker gele bloemen aanbood omdat de
geestelijke wereld er zo blij mee was. Toen wij ons omdraaiden
zweefde zij weg. Een engel? Wat was dit een mooi voorteken. Nu maar
gaan verkopen. Het grote doel achter de verkoop was immers het
verspreiden van het Grote Licht.
Vele mensen herkenden zich er in en andere vroegen: "is dit niet
zwaar?" Maar na het gelezen te hebben dachten ze er anders over. Het
leek wel of het net dáár kwam waar ’t het hardste nodig was, in de
situatie of het moment dat mensen naar houvast zochten. Zo van:
'Niet zo huilen, dood is geen einde. De kringloop der ziel gaat
door.' Mensen kwamen ook vertellen dat ze ook een vogel op een
begraafplaats hadden gezien, een merel die maar bleef zingen en
vlinders in alle kleuren. Vele mensen vertelden over tekens die zij
kregen van personen aan gene Zijde. Het boek maakt zoveel los.
Monden vielen open. In ziekenhuizen en zorgcentra werd het
aangeraden voor het personeel om te lezen. Persoonlijk werd ik ook
aan de tand gevoeld. Ik ben eigenaar van een CD-winkel en aan de
toonbank stond een hele oude vrouw. Zij keek mij aan en zei: Ik las
over je in de krant. Wie zegt er dat je zuiver bezig bent?" Ik keek
haar aan en zei: "Neemt u maar een boek mee, lees het, en kom het
mij later maar vertellen. Voor de zuiverheid sta ik volledig in. Ik
ben gewoon een instrument en de Goddelijke wereld zal wel weten wat
ze doet. Soms begrijp ik het zelf ook niet allemaal." Ze ging en
later vertelden mensen dat ze in de omgeving vertelde: "Ga maar dat
boek kopen bij dat blonde vrouwtje, zij is heel zuiver."
En vol trots kwam in mei 2010 het boek 'Er loopt een engel op uw
pad'. Wat daarmee gebeurde was groots. Zelf mocht ik af en toe
engelen zien, zelfs een mega grote. Ik denk een aartsengel van meer
dan twee meter. Het is een gegeven dat engelen om hulp gevraagd
willen worden. En als je iets vraagt, geloof mij, staan ze altijd
klaar met raad en hulp. Ze helpen bij ongelukken en bijna ongelukken
en trekken menigeen uit een brand of auto ongeval. Vaak zat ik te
schrijven of met mensen te praten. Dan bouwde er een prachtig blauw
licht op, soms wit van structuur. Ik voelde letterlijk de flarden
langs mijn gezicht gaan en ik ben er van overtuigd dat engelen
bestaan. Ook om kinderen zie je ze vaak, echte beschermengelen.
In het boek staan ook paranormale verhalen beschreven. Van kind tot
groot mens, de lezer krijgt een idee wat paranormaal zijn inhoudt.
Een tipje van de sluier. Het allerbelangrijkste was toen het boek in
de boekwinkels op de toonbank lag. De energie die er vanaf kwam was
voelbaar voor velen. Ik zag mensen die er naar keken, het een
prachtige voorkant vonden, maar de winkel weer uitliepen. Later toch
weer terugkwamen om het te kopen: De engel wenkte. Een hele goede
vriend noemt het boek een bijbeltje van de moderne tijd. Dat is
eigenlijk niet zo vreemd. Zo velen zijn zoekende. Religie verdwijnt,
kerken vallen om, de mens zoekt naar antwoorden. Zelf wil ik nog wel
eens de grote kerk in Den Bosch bezoeken. Wat is er mooier dan een
basiliek met een prachtig Maria altaar met honderden kaarsjes, waar
je raad en troost mag vragen. Zo’n bezoek maakt mij blij en vervuld
mij met liefde. Diezelfde ervaring heb ik ook met het engelenboek.
Er bestaat een boek met de titel 'Engelen in mijn haar'. Bij mij
zijn het engelen in mijn hart en vaak zijn ze zo aanwezig dat ze
misschien ook wel mijn haar aanraken. Vele mensen vertelden mij over
hun ontmoetingen met engelen. Ook vertelden ze: "Ik was altijd zo
stug. Door dit boek te lezen word ik veel vriendelijker." Mensen
gaan er mee slapen, nemen het mee op reis. Ze vroegen: "Bent u een
engel op aarde? Oh nee, integendeel zei ik, zet er maar een B voor.
Ook vertelden mensen dat zij voelden dat er spontaan engelen bij hun
kwamen zitten na het lezen in het boek. Het geeft zoveel energie,
dank lieve engelen dat ik dit liefdevolle en lichte boek heb mogen
doorgeven. En dank lieve vriendin voor de mooie engelentekening.
Kranten en bladen schreven dat deze boeken gouden slingers aan de
wand zijn. Wij zien het zelf als hulpmiddelen. De aarde staat er
immers niet zo mooi voor. En in tijden van nood moet er toch een
leidraad zijn. De geestelijke wereld heeft dit heel doordacht
doorgegeven.
Deze twee boeken kwamen in korte tijd. Twee contracten, het feestje
met vrienden. Alleen het gemis van mijn ouders schrijnde. Ik had het
ze beloofd ooit een boek uit te brengen maar had nooit gedacht aan
meerdere.
In mijn hoofd bleef maar iets doorkomen. Het woord 'kinderboek',
daar is een gebrek aan. Een boek waar kinderen met gaven,
nieuwetijdskinderen, zich in konden vinden. Er is immers zoveel
angst en ze worden zo slecht begrepen. Onbegrip op school. Iedere
traptrede die kraakt is nog geen geest, maar leg ze dat eens uit. Ze
weten er niet mee om te gaan en krijgen een etiket 'onbegrepen'.
Daar wil de goddelijke wereld graag bij helpen en net toen ik daar
zo intensief mee bezig was kreeg ik de opdracht om eerst een ander
boek uit te geven. Deel drie van de Skyletters boeken in november
2010: Hand in hand op weg, een pad in liefde.
Veel materiaal was daarvoor aanwezig. De liefde in alle facetten,
maar vooral de liefde voor het zielendeel. Vele jaren lopen mensen
vaak alleen en krijgen dan een ontmoeting met hun zielendeel. Op
ieder mens sluit immers een deel feilloos aan. Soms op de aarde maar
ook in de geest. Wat een heerlijk gevoel je nooit alleen te hoeven
voelen. Het stimuleert je en schaaft de nare kantjes af. Het zorgt
dat de mens leert en opgepoetst wordt als een zuivere diamant.
In het boek staan intrigerende teksten. Zonder liefde is de wereld
immers koud. Behandel daarom je naaste altijd als je zielendeel.
Kijk in dezelfde spiegel en trek elkaar naar boven, de treden op.
Dit derde boek gaat dus over de liefde, in alle opzichten. Toen het
boek klaar lag om te bundelen zei een stem tegen mij: “Een reis door
de tijd”. Eerst begreep ik het niet maar in de nacht begon ik te
schrijven. Een evolutieverhaal. De kringloop der ziel. Het verhaal
over toeval, destiny. Het samengaan van delen. Lees maar het verhaal
over de indianen Kleine Zon en Lichtende Maan. Hun oude roots en de
daarop volgende evolutieverhalen. Heel vaak gebeurt het immers dat
men elkaar vindt en voordat men goed en wel tot het besef komt dat
het een zielendeel is gaat de ander vaak over. Of men is zich er
lang van bewust en toch moet men afscheid nemen. Intrigerende
verhalen. Het kwam als een rode draad door het boek heen. Diepe,
emotievolle teksten. Een goddelijke parel. Juist nu rond het jaar
2012, waarin het bewustzijn van vele mensen zal veranderen zoekt men
houvast, geestelijke waarden en herkenning. Immers, in tijden van
rampen, watersnood en terrorisme leert men vast te houden. Deze
boeken helpen zeker met kracht. Mijn begeleider Ezechiël is altijd
aanwezig voor hulp en om boodschappen door te geven. Dank daarvoor.
Goede recensies kwamen er weer in de bladen. Er belde zelfs een
mevrouw die zei: "Mag ik de auteur spreken van Hand in hand op weg?"
Diezelfde middag had haar schoonzoon de hand van haar dochter
gevraagd. En de krant lag open met deze titel. Dat wilde die mevrouw
kado geven. Ik heb er een passende tekst in gezet en gesigneerd.
De uitgave van het tweede boek viel samen met mijn verjaardag. Een
echt engelenfeestje. De doop van boek nummer drie vierden wij in
onze eigen winkel. Wat een feest, alles straalde. Geweldige
catering, wat een mensen. Een vriendin beschreef het als een mooi
boeket bloemen. Alles paste feilloos. Het boek werd ten doop
gehouden door het medium Omata Tutini. Zij komt van de Cook Islands
en helpt duizenden mensen. Zij was medium van het jaar. Trots om het
eerste exemplaar van het boek te mogen ontvangen noemde ze mij een
suikerpoppetje. Waar kan ik wegkruipen?
De boeken verkopen, maar ik zou het willen uitschreeuwen: Koop het,
leen het, lees het goed. De boodschap van Gene Zijde is waardevol.
Voor tijden dat het water u aan de lippen staat is dit het antwoord.
Een vriendin belde en vroeg hoe dit voelde, drie boeken in een jaar? Ik
zei haar: "Ik zie een triangel, een driehoek. En zij mocht mij
vertellen: "Dat is 'geloof, hoop en liefde', de geestelijke driehoek."
Drie boeken als een eenheid.
En toen kwam boek nummer vier: Madeliefjes uit de Hemel. Een
zeer ontroerend boek over vier nieuwetijds kindjes. Vóórdat het boek
uitkwam kreeg ik via een paranormaal genezer (die ik erg hoog had
staan) aangereikt dat er een kindje naast mij stond. Zij klopte tegen
mij aan, eigenlijk al vele jaren. En de genezer vertelde: je kent
haar, het is familie. Wat ontroerd was ik toen ik haar herkende. Zij
vroeg mij: "Is het goed dat ik door jou heen ga schrijven?. Ik ben
aan Gene Zijde en ik ben een engel, nu in dienst voor de Aarde."
Anne Marieke, zoals zij heette, gaf mij de woorden aan. En ook werd
het boek aangevuld door situaties in mijn leven en daaromheen.
Het verhaal van Lotte, Pietertje, Sterre en Noëlle. Er werd ook
verteld over het kindje dat al snel na de geboorte was heengegaan.
Met ontroering heb ik dit geschreven. Alles was liefde. En de mensen
die dit boekje gaan lezen krijgen zo'n mooie leidraad om met
gevoelige kinderen om te gaan. Vele mensen, ouders, opa's en oma's,
maar ook op scholen kan dit een handvat geven. Dank je wel lieve
'engel' Anne Marieke. De Aarde kan hier baat bij hebben.
En
dan boek nummer vijf, nu nog in de maak. Dat wordt een spirituele
roman en de titel is al aangegeven: 'Een andere reis'. Vol
verwachting...
Ten slotte wil ik zeggen: Wat ben je als mens bevoorrecht als je zo
mag schrijven, mag weten, maar vooral mag delen. Zelf word ik hier
stil van. En als mijn overleden moeder gelijk krijgt met haar
boodschap mag ik wel een boekenplank ontruimen. Er is nog zoveel te
schrijven.
Dank voor mijn lieve omgeving, mensen als steun en toeverlaat.
Zonder hen zou het moeilijk worden. Maar vooral dank aan de mensen
om mij heen die soms nuchter zijn en ondanks alles toch geloven. Dat
maakt automatisch schrift waardevol.
In liefde,
Ria Verdurmen |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
